Zasadnicza służba wojskowa oraz przeszkolenie wojskowe absolwentów szkół wyższych zostały zawieszone w 2008 r. Ostatni pobór do wojska odbył się w połowie 2008 r., a ostatnie wcielenie w ramach tego poboru w grudniu 2008 r. Zwolnienie z zasadniczej służby wojskowej ostatnich poborowych odbyło się w sierpniu 2009 r.
Zasady przechodzenia na emeryturę przez funkcjonariuszy służb mundurowych (z wyjątkiem żołnierzy) reguluje ustawa z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (...), dalej: ustawa emerytalna. Są one takie same dla funkcjonariuszy wszystkich wymienionych w niej formacji. Czynnikiem różnicującym uprawnienia emerytalne mundurowych jest natomiast data przyjęcia funkcjonariusza do służby. Ustawa emerytalna wyróżnia bowiem aż trzy grupy mundurowych, do których stosuje się odmienne zasady ustalania wysokości emerytury: - przyjęci do służby przed 2 stycznia 1999 r, - przyjęci do służby po 1 stycznia 1999 r., ale przed 31 grudnia 2012 r. - oraz ci, którzy założyli mundur później. Ci ostatni z oczywistych względów nie mogą jeszcze nabyć prawa od emerytury. Pozostałe grupy funkcjonariuszy już tak. Podstawowy warunek, jaki muszą spełnić, to legitymowanie się, co najmniej 15-letnim okresem służby w wymienionych formacjach. Po 15 latach emerytura minimalna Odejście ze służby po 15 latach daje jednak prawo do emerytury w wysokości 40 proc. podstawy wymiaru, jaką co do zasady stanowi uposażenie należne funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku. Każdy dodatkowy rok służby zwiększa wysokość świadczenia o 2,6 proc., z tym, że tylko do pewnego momentu. Ustawa emerytalna ustala bowiem jego maksymalną wysokość na 75 proc. podstawy wymiaru. Chyba że w okresie pełnienia służby funkcjonariusz stal się inwalidą i jego inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą. Wówczas bowiem jego świadczenie może wzrosnąć nawet o 15 proc., nie więcej jednak niż do 80 proc. podstawy wymiaru. Pełna emerytura daje swobodę Nie każdy jednak funkcjonariusz odchodzący ze służby po nabyciu uprawnień emerytalnych może liczyć na świadczenie w maksymalnej wysokości. Osiągnięcie tego pułapu oprócz zwykłego wymiaru finansowego (wyższy procent podstawy wymiaru to wyższa emerytura) ma jednak dodatkowe znaczenie, szczególnie istotne dla osób, które po odejściu ze służby podejmują inną działalność zarobkową. Tak bowiem jak emeryci cywilni mogą pracować bez ograniczeń po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, tak emeryci mundurowi mogą robić to dopiero po wypracowaniu sobie pełnej emerytury. Zarabiać bez ograniczeń mogą zatem emeryci mundurowi (bez względu na wiek), których emerytura stanowi 75 proc. podstawy jej wymiaru, bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą. Funkcjonariusze, którym nie udało się osiągnąć wymarzonego pułapu przed odejściem do cywila, mają kilka sposobów, aby swoje świadczenie odpowiednio zwiększyć. Zły stan zdrowia Podwyższenie świadczenia jest np. możliwe w przypadku stwierdzenia u funkcjonariusza (już po jego odejściu ze służby) inwalidztwa. Tak wynika z art. 19 ustawy emerytalnej, zgodnie z którym renta inwalidzka przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który stał się inwalidą wskutek stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu nie tylko w czasie pełnienia służby, ale też: - w ciągu 18 miesięcy po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem urazów doznanych w czasie pełnienia służby lub chorób powstałych w tym czasie; - w ciągu trzech lat po zwolnieniu ze służby, jeżeli inwalidztwo jest następstwem wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby albo choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby. O inwalidztwie emerytów i rencistów mundurowych i jego związku albo braku związku ze służbą orzekają: - komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w sprawach byłych funkcjonariuszy policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, - komisje lekarskie podległe szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, szefowi Agencji Wywiadu (w stosunku do emerytów i rencistów tych służb), - wojskowe komisje lekarskie w stosunku do byłych funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Służby Wywiadu Wojskowego. Emeryt mundurowy, którego odpowiednia komisja lekarska uznała za inwalidę i przesądziła o związku tego inwalidztwa ze służbą, może wystąpić o podwyższenie emerytury albo o przyznanie mu zamiast niej renty inwalidzkiej. Może się bowiem okazać, że wybranie renty zamiast emerytury będzie dla funkcjonariusza korzystniejsze. Podwyższenie emerytury z tego tytułu możliwe jest maksymalnie o 15 proc. podstawy wymiaru, ale nie więcej niż do 80 proc. tej podstawy. Natomiast renta inwalidzka wynieść może dla funkcjonariuszy zaliczonych do: - I grupy – 80 proc., - II grupy – 70 proc., - III grupy – 40 proc. – podstawy wymiaru bez uwzględnienia dodatków. Co więcej, taka renta może być dodatkowo zwiększona o 10 proc. podstawy wymiaru, jeśli inwalidztwo powstało wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami tej służby, z tytułu których przysługują świadczenia odszkodowawcze. Decyzja o wyborze świadczenia należy oczywiście do byłego funkcjonariusza i zależy od jego sytuacji, w szczególności od tego, w jakiej wysokości emeryturę pobiera i na którą grupę inwalidzką miałby szansę. Na przykład emeryt otrzymujący świadczenie w wysokości 50 proc. podstawy wymiaru został uznany za inwalidę I grupy w związku ze służbą. Gdyby został przy emeryturze, otrzymywałby świadczenie w wysokości 65 proc. podstawy wymiaru. Wybierając rentę, otrzyma 80 proc. tej podstawy. Zatrudnienie w cywilu Emeryci i renciści mundurowi, którzy po odejściu do cywila podjęli pracę, mogą okres jej wykonywania doliczyć do wysługi emerytalnej. Dotyczy to jednak tylko tych, którzy pozostawali w służbie przed 2 stycznia 1999 r. Tylko im bowiem, zgodnie z art. 14 ustawy emerytalnej, do wspomnianej wysługi doliczyć można następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby: - zatrudnienia przed 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy (okresy te dolicza się do wysługi emerytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy); - opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia. Aby skorzystać z tej możliwości podniesienia wysokości świadczenia, emeryt mundurowy musi jednak: - otrzymywać świadczenie w wysokości niższej niż 75 proc. podstawy wymiaru, - mieć ukończonych 55 lat życia (mężczyzna) i 50 lat życia (kobieta) albo - być uznanym za inwalidę. Za każdy rok pracy po odejściu ze służby emeryturę zwiększa się o 1,3 proc. podstawy jej wymiaru. Ważne Prawo do emerytury lub renty mundurowej lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w tej sprawie zostaną przedstawione nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności mogące mieć wpływ na te uprawnienia. Powrót do służby Ponowne ustalenie wysokości emerytury może nastąpić również: - w razie ponownego przyjęcia emeryta do służby w jednej ze służb mundurowych (poza wojskiem), - w razie powołania go do zawodowej służby wojskowej. W obu wymienionych sytuacjach prawo do dotychczasowego świadczenia jest zawieszane, a następnie, jeśli spełnione są określone w ustawie warunki, uprawnienie emerytalne funkcjonariusza ustalane są na nowo (patrz „Rzeczpospolita" radzi). podstawa prawna: Art. 5, art. 12, art. 14-15a, art. 16, art. 18, art. 33, art. 33a–33b, art. 41 ust. 4 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 900) Związek inwalidztwa ze służbą Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą, gdy powstało wskutek: - zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w czasie wykonywania obowiązków służbowych; - wypadku pozostającego w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych; - chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu funkcjonariusza; - chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby; - chorób i schorzeń, które istniały przed przyjęciem do służby, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.
Powrót do pracy. Pracownik powracający z wojska do pracodawcy, który zatrudniał go w dniu powołania do czynnej służby wojskowej, może domagać się zatrudnienia na poprzednio zajmowanym stanowisku lub na stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz wynagrodzenia.
I. Podstawa prawna: ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723), ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53, z późn. zm.); ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1300 z późn. zm.); rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie rozliczenia rocznego i miesięcznego wypłaconych kwot emerytur lub rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania (Dz. U. Nr 180, poz. 1866 z późn. zm.); rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290 z późn. zm.). II. Obowiązki emeryta lub rencisty oraz zatrudniającego go pracodawcy: Emeryci i renciści mają obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organ emerytalny o podjęciu działalności objętej obowiązkowo ubezpieczeniem społecznym. Obowiązek ten spoczywa na każdej osobie podejmującej działalność, bez względu na wysokość osiąganego przychodu. W zawiadomieniu o podjęciu działalności świadczeniobiorca składa oświadczenie o wysokości przychodu, jaki zamierza osiągnąć w danym roku kalendarzowym (druk do pobrania). Przy określaniu przychodu świadczeniobiorca wskazuje, czy planowany przychód: nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa GUS; przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia lecz nie przekracza 130% tego wynagrodzenia (z zaznaczeniem kwoty przekroczenia wraz z jej wysokością lub kwoty maksymalnego zmniejszenia); przekracza 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Przychodem powodującym zmniejszenie wysokości policyjnej emerytury lub renty jest przychód osiągany z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego oraz z tytułu służby. 2. Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, w tym ww. formy działalności wykonywane za granicą. W szczególności dotyczy to przychodów uzyskiwanych z tytułu: pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy; służby w: Wojsku Polskim, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Marszałkowskiej i Służbie Celno-Skarbowej[1], pracy wykonywanej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz współpracy z osobą wykonującą takie umowy; pracy wykonywanej na podstawie umowy o dzieło, zawartej z pracodawcą, z którym emeryt lub rencista pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy; pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę nakładczą; pozarolniczej działalności lub współpracy przy prowadzeniu tej działalności; członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych; pracy wykonywanej w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub zespołowym gospodarstwie rolnym tych spółdzielni; wykonywania odpłatnie pracy, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania; pobierania stypendium sportowego; działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, wynagradzanych z tytułu pełnienia tej funkcji; działalności wykonywanej za granicą; sprawowania mandatu posła i posła do Parlamentu Europejskiego oraz senatora. Przy ustalaniu przychodu mającego wpływ na zmniejszenie świadczeń uwzględnia się w szczególności kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz kwoty świadczenia rehabilitacyjnego, wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego. Przychodem powodującym zmniejszenie wysokości policyjnej emerytury lub renty jest również: wynagrodzenie uzyskiwane na stanowisku sędziego albo uposażenie pobierane przez sędziego przeniesionego w stan spoczynku - zgodnie z art. 100 § 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 365, z późn. zm.), wynagrodzenie uzyskiwane na stanowisku prokuratora albo uposażenie pobierane przez prokuratora przeniesionego w stan spoczynku - stosownie do art. 127 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 740 z późn. zm.), który odsyła do wskazanego wyżej art. 100 § 8 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. 3. Za przychód osób prowadzących pozarolniczą działalność uważa się kwotę stanowiącą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w przypadku nieopłacania składek na ubezpieczenia społeczne - kwotę zadeklarowaną, jednak nie niższą niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” do końca poprzedniego roku kalendarzowego. Składka obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. Od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla osób prowadzących pozarolniczą działalność oraz dla osób z nimi współpracujących stanowi zadeklarowana kwota nie niższa jednak niż 3 136,20 zł miesięcznie. Dla osób prowadzących po raz pierwszy pozarolniczą działalność przepisy przewidują preferencyjne zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne określając, że podstawę składek w okresie pierwszych 24 miesięcy od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30 % kwoty minimalnego wynagrodzenia[2]. Od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia wynosi 780,00 zł. Dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą korzystających z tzw. „małego ZUS” od dnia 1 stycznia 2019 r. podstawę wymiaru składek stanowi przychód osiągany przez osobę prowadzącą działalność. W takim przypadku podstawa wymiaru składek nie może przekraczać 60% kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, na dany rok kalendarzowy i nie może być niższa, niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w styczniu danego roku. Warunkiem koniecznym uprawniającym do skorzystania z powyższego rozwiązania jest nieprzekroczenie w poprzednim roku kalendarzowym rocznego limitu przychodu w wysokości 30-krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w grudniu poprzedniego roku. 4. Przychodem mającym wpływ na zmniejszanie policyjnych świadczeń emerytalno-rentowych jest także przychód osiągany z tytułu działalności wykonywanej za granicą. Do przeliczenia kwot przychodów osiągniętych w państwach Unii Europejskiej/ Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej na równowartość w złotych polskich (PLN), stosownie do art. 90 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009, zastosowanie mają kursy referencyjne publikowane przez Europejski Bank Centralny. Kursy wymiany walut Europejskiego Banku Centralnego publikowane są na stronie internetowej: lub Tabela kursów walut obcych ogłaszana przez Europejski Bank Centralny dotyczy stosunku walut państw członkowskich do EUR, co oznacza, że przy przeliczaniu kwoty przychodu wyrażonej w walucie innej niż EUR np. w DKK (korona duńska), należy w pierwszej kolejności dokonać przeliczenia kwoty wyrażonej w tej innej walucie np. DKK na walutę EUR i dopiero w ten sposób uzyskaną kwotę w walucie EUR przeliczyć na walutę PLN. Do przeliczenia kwoty przychodów uzyskanych w państwach innych niż wyżej wymienione na równowartość w złotych polskich (PLN) stosuje się kursy średnie waluty państwa, w którym był osiągany przychód, ogłoszone przez NBP w ostatnim dniu każdego miesiąca. Przepisy dotyczące zmniejszania świadczeń stosuje się również do osób wyłączonych z obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu ustalonego prawa do emerytury i renty lub wykonujących działalność niepodlegającą obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. PRZYKŁAD: Emeryt jest zatrudniony na umowę o pracę i jednocześnie wykonuje umowę zlecenia na rzecz zleceniodawcy, który nie jest jego pracodawcą. W tym przypadku nie istnieje obowiązek ubezpieczenia z tytułu wykonywania umowy zlecenia. Obowiązkowe składki będą opłacane wyłącznie z tytułu wykonywania pracy w ramach umowy o pracę. Jednakże dla celów zmniejszania świadczenia emeryt winien wykazać przychody z obu źródeł. Każda z tych umów - samoistnie - podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu. 5. Do przychodów mających wpływ na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń emerytalno-rentowych nie wlicza się natomiast przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania pracy zarobkowej nieobjętej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. Przychody nieobjęte obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, a tym samym nieuwzględniane przy ustalaniu przychodu wpływającego na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń, to w szczególności przychody osiągnięte z tytułu: wykonywania umowy o dzieło zawartej z osobą niebędącą jednocześnie pracodawcą emeryta lub rencisty, wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo współpracy z osobą wykonującą takie umowy, przez ucznia szkoły ponadpodstawowej lub studenta - do ukończenia 26 roku życia, darowizny, zapomogi, działalności artystycznej lub twórczej. III. Zmniejszanie policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej: Na zmniejszenie wysokości tych świadczeń wpływa przychód przekraczający 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. W 2020 r. progi zarobkowe określone wskaźnikiem 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynoszą: W poszczególnych miesiącach 2020 r. w: 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia - Styczniu 3 452,20 zł 6 411,10 zł - Lutym 3 452,20 zł 6 411,10 zł - Marcu 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Kwietniu 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Maju 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Czerwcu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Lipcu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Sierpniu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Wrześniu 3 517,20 zł 6 531,90 zł -Październiku 3 517,20 zł 6 531,90 zł - Listopadzie 3 517,20 zł 6 531,90 zł - Grudniu 3 618,30 zł 6 719,70 zł Razem 43 187,90 zł 80 205,20 zł 2. Wysokość zmniejszenia uzależniona jest od kwoty osiąganego przychodu. Jeżeli osiągany przychód nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, policyjna emerytura lub renta inwalidzka przysługuje w pełnej wysokości, Osiąganie przychodu wyższego niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nieprzekraczającego jednak 130% tego wynagrodzenia, powoduje zmniejszenie otrzymywanego świadczenia. Zmniejszenie to jest równe kwocie, o jaką osiągany przychód przekracza 70% przeciętnego wynagrodzenia z tym, że nie może być ono wyższe od kwoty maksymalnego zmniejszenia świadczenia i od kwoty stanowiącej 25% świadczenia W razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia kwota policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości. 3. W art. 104 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określone zostały kwoty maksymalnego zmniejszenia świadczeń, które stosownie do art. 104 ust. 9 ww. ustawy podlegają podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji. W miesiącach styczeń i luty 2020 r. kwoty maksymalnego zmniejszenia wynoszą: dla policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej I grupy - 599,04 zł miesięcznie, dla policyjnej renty inwalidzkiej II i III grupy - 449,31 zł miesięcznie. a w miesiącach marzec 2020 – luty 2021 r.: dla policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej I grupy - 620,37 zł miesięcznie, dla policyjnej renty inwalidzkiej II i III grupy - 465,31 zł miesięcznie. 4. Przedstawione wyżej zasady nie mają zastosowania wobec osób, których policyjna emerytura stanowi 75% podstawy jej wymiaru, bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą, oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby z tytułu, których przysługują świadczenia odszkodowawcze. IV. Zmniejszanie i zawieszanie policyjnej renty rodzinnej: W zakresie zmniejszania lub zawieszania policyjnej renty rodzinnej z tytułu uzyskiwania dodatkowego przychodu mają zastosowanie przepisy art. 103 - 105 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wyjątek stanowi jedynie art. 24 pkt 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...), zgodnie, z którym w stosunku do małżonka pobierającego policyjną rentę rodzinną po zmarłym funkcjonariuszu, którego śmierć pozostaje w związku ze służbą i jest następstwem czynu karalnego nie stosuje się przepisów dotyczących zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia z tytułu osiągania dodatkowego przychodu. Nie zawiesza się ani nie zmniejsza z tytułu osiągania dodatkowego przychodu policyjnej renty rodzinnej, pobieranej przez osobę, która ma jednocześnie ustalone prawo do emerytury i ukończyła wiek wynoszący 60 lat (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni), a pobiera rentę rodzinną, jako świadczenie wybrane lub korzystniejsze. Na zmniejszenie wysokości lub zawieszenie wypłaty renty rodzinnej wpływa przychód (określony w pkt II niniejszej informacji) przekraczający 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (tabela pkt niniejszego pisma). Wysokość zmniejszenia uzależniona jest od kwoty osiąganego przychodu. W art. 104 ust. 8 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określona została maksymalna kwota zmniejszenia renty rodzinnej, która stosownie do art. 104 ust. 9 ww. ustawy podlega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji. Kwota maksymalnego zmniejszenia renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba: w miesiącach styczeń i luty 2020 r. wynosi 509,22 zł miesięcznie, w miesiącach marzec 2020 - luty 2021 r. wynosi 527,35 zł miesięcznie, Zasady zmniejszania/zawieszania renty rodzinnej Jeżeli osiągany przychód nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, policyjna renta rodzinna przysługuje w pełnej wysokości. Osiąganie przychodu wyższego niż 70%, a nieprzekraczającego 130% tego wynagrodzenia, powoduje zmniejszenie otrzymywanego świadczenia. Zmniejszenie to jest równe kwocie, o jaką osiągany przychód przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z tym, że nie może być ono wyższe od kwoty maksymalnego zmniejszenia tego świadczenia. Osiąganie przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przez osobę pobierającą policyjną rentę rodzinną powoduje zawieszenie wypłaty renty rodzinnej. Zmniejszenie policyjnej renty rodzinnej, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba i jedna z tych osób (lub kilka) osiąga przychód w wysokości pomiędzy 70% a 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, następuje poprzez zmniejszenie części renty przysługującej osobie osiągającej przychód o kwotę tego przekroczenia, nie więcej jednak niż o część kwoty maksymalnego zmniejszenia ustaloną proporcjonalnie do liczby osób uprawnionych. PRZYKŁAD: Do renty rodzinnej są uprawnione 3 osoby i jedna z nich osiąga przychody w wysokości przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nie wyższe jednak niż 130% tego wynagrodzenia. Renta rodzinna w części przysługującej osobie osiągającej przychód winna być zmniejszona o przypadającą na jednego uprawnionego część kwoty maksymalnego zmniejszenia, czyli o 1/3 tej kwoty, wynoszącą: w styczniu i lutym 2020 r.: 509,22 zł 509,22 zł x 1/3 = 169,74 zł w miesiącach marzec 2020 r. - luty 2021 r.: 527,35 zł 527,35 zł x 1/3 = 175,78 zł Wysokości części renty przysługujących pozostałym członkom rodziny nie ulegają zmianie Osiąganie przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przez osobę pobierającą policyjną rentę rodzinną, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, powoduje zawieszenie wypłaty części renty rodzinnej przysługującej tej osobie. Osoby pobierające policyjną rentę rodzinną, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, mogą złożyć wniosek o wyłączenie z kręgu osób uprawnionych do renty. Złożenie takiego wniosku jest okolicznością powodującą ustanie prawa do renty rodzinnej. W przypadku złożenia ww. wniosku prawo do renty rodzinnej dla pozostałych osób ulega ponownemu ustaleniu z pominięciem osoby wyłączonej. Ponowne ustalenie prawa do renty dla osoby wyłączonej następuje na wniosek osoby wyłączonej. V. Zawieszenie renty socjalnej Zgodnie z przepisami ustawy o rencie socjalnej na podstawie decyzji otrzymanych z ZUS, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, będący organem emerytalnym, ustala osobom uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej wysokość renty socjalnej i dokonuje jej wypłaty w zbiegu z policyjną rentą rodzinną. Prawo do renty socjalnej ulega zawieszeniu w miesiącu, w którym uzyskany został przez uprawnionego przychód w łącznej kwocie przekraczającej 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa GUS do celów emerytalnych. Za przychód mający wpływ na zawieszenie prawa do renty socjalnej uważa się przychód z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, omówiony w pkt II niniejszej informacji, a ponadto przychód osiągany z tytułu: umowy zlecenia przez uczniów szkół ponadpodstawowych i studentów, którzy nie ukończyli 26 roku życia; honorariów z tytułu działalności artystycznej lub twórczej; umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, opodatkowanych według przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Obowiązek powiadomienia organu emerytalnego o osiąganiu przychodu w kwocie powodującej zawieszenie prawa do renty socjalnej spoczywa na uprawnionym lub jego przedstawicielu ustawowym (np. opiekunie prawnym lub kuratorze) i podlega spełnieniu poprzez złożenie pisemnego oświadczenia, a jeżeli od osiąganego przychodu odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne, zaświadczenia wystawionego przez płatnika składek. Kwotę dopuszczalnego przychodu do celów zawieszenia prawa do renty socjalnej stanowiącą 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, ogłasza Prezes ZUS w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” (tabela pkt niniejszego pisma). VI. Rozliczenie z organem emerytalnym – Dyrektorem Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA - z tytułu osiągania dodatkowego przychodu po zakończeniu roku kalendarzowego: Po zakończeniu każdego roku kalendarzowego – do końca marca roku następnego –świadczeniobiorca osiągający przychód z działalności objętej obowiązkowo ubezpieczeniem społecznym zobowiązany jest nadesłać do Zakładu zaświadczenie/oświadczenie o łącznej kwocie przychodu osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym lub w poszczególnych jego miesiącach. Jeżeli świadczeniobiorca w 2020 roku prowadził pozarolniczą działalność i dobrowolnie opłacał składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, składa oświadczenie o łącznej kwocie przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek, a w przypadku nieopłacania składek – o kwocie, jaką zadeklarowałby, gdyby opłacał składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (rozdział II pkt 3 pisma). Kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia obowiązująca w 2019 r. wynosiła: 2 859,00 zł - miesięcznie, 34 308,00 zł - rocznie. Dla osób prowadzących pozarolniczą działalność w okresie pierwszych 24 miesięcy, przepisy przewidują preferencyjne zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne określając, że podstawę składek od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Kwota 30 % minimalnego wynagrodzenia obowiązująca w 2019 r. wynosiła: 675,00 zł miesięcznie, 8 100,00 zł rocznie. Dane zawarte w zaświadczeniu/oświadczeniu stanowią podstawę do dokonania przez organ emerytalny rocznego rozliczenia policyjnej emerytury lub renty z tytułu osiągania dodatkowego przychodu. Złożenie zaświadczenia/oświadczenia uwzględniającego miesięczne kwoty przychodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w poprzednim roku kalendarzowym traktowane jest, jako wniosek o dokonanie miesięcznego rozliczenia świadczeń. W 2019 r. progi zarobkowe określone wskaźnikiem 70% i 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosiły: W poszczególnych miesiącach 2019 r. w: 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia - Styczniu - Lutym - Marcu - Kwietniu - Maju - Czerwcu - Lipcu - Sierpniu - Wrześniu - Październiku - Listopadzie - Grudniu 3 206,20 zł 3 206,20 zł 3 404,70 zł 3 404,70 zł 3 404,70 zł 3 465,70 zł 3 465,70 zł 3 465,70 zł 3 387,50 zł 3 387,50 zł 3 387,50 zł 3 452,20 zł 5 954,30 zł 5 954,30 zł 6 322,90 zł 6 322,90 zł 6 322,90 zł 6 436,30 zł 6 436,30 zł 6 436,30 zł 6 291,10 zł 6 291,10 zł 6 291,10 zł 6 411,10 zł Roczne kwoty graniczne 40 638,30 zł 75 470,60 zł Kwoty maksymalnego zmniejszenia w roku 2019 wynosiły: W poszczególnych miesiącach 2019 r. w: policyjna emerytura lub renta inwalidzka I grupy policyjna renta inwalidzka II i III grupy renta rodzinna do której uprawniona jest jedna osoba - Styczniu - Lutym - Marcu - Kwietniu - Maju - Czerwcu - Lipcu - Sierpniu - Wrześniu - Październiku - Listopadzie - Grudniu 582,38 zł 582,38 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 436,82 zł 436,82 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 495,06 zł 495,06 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł Roczne kwoty maksymalnego zmniejszenia 7 155,16 zł 5 366,74 zł 6 082,32 zł Informacja zaktualizowana w dniu 2020 r. [1] zgodnie z art. 40a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...), prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celno- Skarbowej lub Służbie Więziennej albo powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej; w rozumieniu przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...); [2] z zastrzeżeniem – osoba ta musi spełniać dodatkowe warunki, o których mowa w art. 18a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 z późn. zm.). Sprawdź, czy ten czas liczy się do emerytury rolniczej. opr. ES. 24 lutego 2018, 8:00. 2. pixabay.com. Czy, w przypadku ubezpieczonych w KRUS, okres służby wojskowej jest uwzględniany przy

W 1998 r. zostałem powołany do zasadniczej służby wojskowej, a od 1999 r. do 2002 r. pełniłem nadterminową zasadniczą służbę wojskową, w tym przez 2 lata na etacie podoficera zawodowego, ze służby nadterminowej zostałem zwolniony w stopniu plutonowego. Czy zostając w tym roku żołnierzem zawodowym, będą mnie obowiązywać stare zasady emerytury wojskowej? Kiedy żołnierz może przejść na emeryturę? W Pana przypadku mamy do omówienia kwestię emerytury wojskowej, która przysługuje żołnierzom zawodowym, a regulowana jest na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Zgodnie z treścią art. 1 przywołanej ustawy: „żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin – w razie śmierci żywiciela”. Emerytura wojskowa będzie przysługiwała żołnierzowi zawodowemu, który został zwolniony ze służby wojskowej, zaś w dniu zwolnienia z tej służby posiadał 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim. Nie dotyczy zaś osób, które mają prawo do otrzymywania emerytury na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Okres 15 lat służby dotyczy tych żołnierzy, którzy podjęli służbę przed rokiem 2013, gdyż od 2013 roku właśnie zmieniły się zasady przyznawania emerytury i innych świadczeń żołnierzom zawodowym. Wedle nowych przepisów emerytura będzie przysługiwała żołnierzom zawodowym z 25-letnim stażem w wojsku oraz dopiero po ukończeniu przez żołnierza 55. życia. Z uwagi na fakt wstąpienia przez Pana do armii, tj. rok 1998, a następnie teraz – ma Pan prawo do skorzystania z bardziej korzystnych warunków przejścia na emeryturę, a więc skorzystania z tej możliwości już po 15 latach służby. Aktualnie w Ministerstwie Obrony Narodowej toczą się dyskusje oraz swego rodzaju rozmowy z żołnierzami, którzy chcą przywrócenia stanu sprzed reformy – jednakże nie mają one większych szans na powodzenie oraz wpływu na Pańską sytuację. Przerwa w służbie a przejście żołnierza na emeryturę Dodatkowo pragnę wskazać, że fakt przerwy w pełnieniu służby wojskowej również nie ma wpływu na Pańską sytuację, bowiem przepisy nie wymagają konieczności pełnienia funkcji nieprzerwanie. O tym również niedawno wypowiadał się wiceminister obrony narodowej, który stwierdził, iż „przerwa w pełnieniu zawodowej służby wojskowej nie ma bezpośredniego wpływu na nabycie uprawnień do emerytury wojskowej, bowiem przepisy nie wymagają od byłego żołnierza zawodowego posiadania nieprzerwanego stażu służby wojskowej uprawniającego do emerytury wojskowej. Natomiast istotnym czynnikiem wpływającym na zasady przyznania tych uprawnień jest data przyjęcia do zawodowej służby wojskowej”. Okres zasadniczej służby wojskowej wlicza się do okresu stażu wymaganego do osiągnięcia emerytury. Dodatkowo żołnierzami w czynnej służbie wojskowej w okresie do 2010 r. były osoby, które odbywały zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe i okresową służbę wojskową lub pełnią służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny (art. 59 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej – Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.). Wysokość emerytury żołnierza Jeśli zaś chodzi o wysokość świadczenia emerytalnego wypłacanego przez Wojskowe Biura Emerytalne, to dla żołnierzy którzy pozostawali w służbie przez 31 grudnia 2012 roku wynosi ona 40% podstawy wymiaru za 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim i będzie wzrastać: 2,6% podstawy wymiaru za każdy dalszy rok służby wojskowej 2,6% podstawy wymiaru za każdy rok urlopu wychowawczego, nie więcej jednak niż łącznie 3 lata, 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok urlopu wychowawczego powyżej 3 lat. Oprócz tego przysługuje wiele innych dodatków i uprawnień do zmiany wysokości świadczenia, która zależą Od miejsca pełnienia służby, czasu i jej warunków. Emeryturę podwyższa się również o: 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: w składzie personelu latającego na samolotach naddźwiękowych, w składzie załóg okrętów podwodnych, w charakterze nurków i płetwonurków, w zwalczaniu fizycznym terroryzmu; 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: w składzie personelu latającego na pozostałych samolotach i śmigłowcach, w składzie załóg nawodnych wojskowych jednostek pływających, w charakterze skoczków spadochronowych i saperów, w służbie wywiadowczej za granicą, w oddziałach specjalnych. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych”. Pełnienie służby w szczególnych warunkach powoduje zwiększenie emerytury o 2%lub 1% podstawy jej wymiaru za każdy rok tej służby. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych Doliczenie do wysługi emerytalnej okresów opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w pracy innej niż wojsko, przypadających po zwolnieniu ze służby następuje, jeżeli: emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru, emeryt ukończył 55 lat życia – mężczyzna i 50 lat życia – kobieta albo stał się inwalidą. W przypadku żołnierzy przyjętych do zawodowej służby wojskowej po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., emerytura wojskowa będzie ustalona wyłącznie za okres służby wojskowej. Więc z uwagi na przyjęcie Pana do służby przed 1999 rokiem istnieje szansa na uwzględnienie również innych składek w obliczaniu wymiaru świadczenia. Do prawidłowego obliczenia podstawy wymiaru emerytury należy obliczyć całe uposażenie, w skład którego należy wliczyć: uposażenie zasadnicze według stanowiska służbowego, dodatek za długoletnią służbę wojskową, dodatki o charakterze stałym, 1/12 dodatkowego uposażenia rocznego. Jak Pan widzi, składników od których będzie wyliczona wysokość Pańskiego świadczenia, jest bardzo wiele, nie dysponuję wystarczająca ilością informacji, aby wskazać Panu wysokość świadczenia, które Pan otrzyma. Szczegółowych wyliczeń dokona właściwa jednostka po złożeniu przez Pana takiego wniosku. Do wniosku powinien Pan dołączyć również stosowne dokumenty. Więcej szczegółów w zakresie dokumentów, które musi Pan złożyć wraz z wnioskiem, dostępne pod linkiem: Podsumowując – będzie Pan mógł skorzystać z preferencyjnych warunków i przejść na emeryturę już po 15 latach służby. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Z danych Agencji Mienia Wojskowego wynika, że średnie świadczenie mieszkaniowe wypłacane żołnierzowi to 250 tys. zł na odchodne w przypadku uzyskania uprawnień do wojskowej emerytury. Mając 40 tys. szeregowych PiS wskazał nowych świadczeniobiorców wojskowej mieszkaniówki, na którą trzeba zarezerwować w przyszłości 10 mld zł.

Przesłanki nabycia emerytury wojskowej W pierwszej kolejności sięgnąć należy do przepisów ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin ( 2016 poz. 1037), zwanej dalej także „ Artykuł 12 i n. przewidują ogólne przesłanki nabycia emerytury wojskowej. Stanowią one jak niżej: „Art. 12. Emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim, z zastrzeżeniem art. 12a, z wyjątkiem żołnierza, który ma ustalone prawo do emerytury określonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obliczonej z uwzględnieniem okresów służby wojskowej w Wojsku Polskim i okresów równorzędnych z tą służbą. Art. 12a. Do okresów służby wojskowej, od których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury, zalicza się okres urlopu wychowawczego w wymiarze łącznym nie większym niż 3 lata. Art. 13. 1. Jako równorzędne ze służbą wojskową w Wojsku Polskim traktuje się: 1) przypadające w czasie od dnia 1 września 1939 r. okresy: a) działalności w ruchu oporu, z wyłączeniem tajnego nauczania, b) służby w armiach sojuszniczych, c) pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych żołnierzy; 2) okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej. 2. Nie traktuje się jako służby w Wojsku Polskim służby w latach 1944–1956 w Informacji Wojskowej, sądownictwie wojskowym i w prokuraturze wojskowej, jeżeli emerytowi udowodniono w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego stosowanie represji wobec osób podejrzanych lub skazanych za działalność podjętą na rzecz suwerenności i niepodległości Polski. 3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 2, należy do właściwości Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytutu Pamięci Narodowej. O dokonanych ustaleniach Komisja powiadamia właściwy wojskowy organ emerytalny”. Okresy służby wojskowej zaliczane do stażu emerytalnego Zgodnie z powyższymi przepisami emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który w dniu zwolnienia z tej służby posiada 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim. Przy czym do okresu tego wlicza się także okres urlopu wychowawczego w wymiarze łącznym nie większym niż 3 lata (art. 12a Na uwagę zasługuje zwłaszcza zwrot „15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim”. Określenie „okres służby wojskowej w Wojsku Polskim” oznacza służbę zasadniczą (z poboru) i zawodową (tak: K. Jankowska, I. Jędrasik-Jankowska, Komentarz do ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, [w:], Prawo do emerytury. Komentarz do ustaw z orzecznictwem, Warszawa 2011, komentarz do art. 12). Jako równorzędne ze służbą wojskową traktowane są przypadające w czasie od dnia 1 września 1939 r. okresy: działalności w ruchu oporu, z wyłączeniem tajnego nauczania, służby w armiach sojuszniczych, pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych żołnierzy;oraz okresy służby uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej (art. 13 ust. 1 i 2 Nie jest jednak możliwe nabycie prawa do emerytury wojskowej w sytuacji, gdy wcześniej doszło do ustalenia prawa do emerytury powszechnej, z uwzględnieniem okresu pełnionej służby. Nie jest więc możliwa sytuacja, w której żołnierz najpierw nabędzie się prawo do emerytury powszechnej z uwzględnieniem służby wojskowej, a później wystąpi o ustalenie prawa do emerytury wojskowej z tytułu tej służby. Wiek emerytalny żołnierzy rozpoczynających służbę od Należy także wspomnieć, że wiek emerytalny żołnierzy rozpoczynających służbę od r. został podwyższony (ukończone 55 lat życia i co najmniej 25 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim). Stanowi o tym art. 18a Nie znajdzie on jednak zastosowania do Pana, gdyż dotyczy tylko żołnierzy rozpoczynających służbę po raz pierwszy od r. Z Pana zaś relacji wynika, że pełnił Pan służbę od 1995 r. Zatem po odsłużeniu 1 roku i 9 miesięcy powinien Pan nabyć prawo do emerytury wojskowej, gdyż będzie miał Pan odsłużone w Wojsku Polskim 15 lat. Niemniej jednak, w miarę możliwości, doradzałbym odsłużenie nieco dłuższego okresu, żeby nie było wątpliwość podczas obliczania okresów wysługi wojskowej. Poza tym z każdym rokiem będzie Pan nabywał dodatkowo 2,6 podstawy wymiaru emerytury. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

W razie jego śmieci prawo do pobierania emerytury wojskowej przysługuje członkom jego rodziny, ale tylko wtedy, gdy był on jej żywicielem rodziny. Ile wynosi emerytura wojskowa? W dniu 16 stycznia 2019 r. Sąd Apelacyjny w Lublinie wydał wyrok, w którym wskazał, iż wykładnia przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej skłania do konkluzji, że wolą ustawodawcy było takie ukształtowanie warunków zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego żołnierza rezerwy odbywającego obligatoryjną (pod groźbą kary) służbę wojskową lub ćwiczenia wojskowe, aby nie poniósł on negatywnych konsekwencji pracowniczych lub emerytalno-rentowych. Nie jest bowiem dopuszczalne jakiekolwiek pokrzywdzenie obywatela z powodu wykonywania publicznego obowiązku obrony ojczyzny. 1. Służba wojskowa w czasie stanu wojennego 2. Emerytura a praca w szczególnych warunkach 3. Odbywanie zasadniczej służby wojskowej 4. Wliczanie służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy 5. Dotychczasowe orzecznictwo 6. Ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w ustawowym terminie 7. Apelacja ZUSu 8. Wyrok Sądu Apelacyjnego 9. Okres służby winien być traktowany jak okres zatrudnienia W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy w Siedlcach zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału i ustali prawo do Okręgowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych i rozważaniach ukończył 60-ty rok życia. Wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat. Organ rentowy stwierdził, iż ubezpieczony przepracował w szczególnych warunkach 13 lat, 4 miesiące i 2 dni. Do tego stażu ZUS nie zaliczył okresu odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej. Dlatego też zaskarżoną decyzją z 18 grudnia 2017 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania okresie od 9 lipca 1975 r. do 30 września 1990 r. ubezpieczony pracował w spółce i stale oraz w pełnym wymiarze wykonywał pracę operatora-maszynisty koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych, co jest uznawane za pracę w warunkach wojskowa w czasie stanu wojennegoW międzyczasie ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Z powodu wprowadzenia stanu wojennego, służba ta została odbyciu służby, przed upływem 30 dni od jej zakończenia ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy i wykonał badania lekarskie, w których nie stwierdzono przeciwwskazań do pracy na wysokości. W dniu 27 kwietnia 1982 r. przystąpił do wykonywania pracy na stanowisku operatora koparki i pracę te wykonywał nieprzerwanie do końca wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego podlegało a praca w szczególnych warunkachSąd wskazał, że zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 wyżej wymienionej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu także, że zgodnie z § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w ww. wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym zasadniczej służby wojskowejSąd podniósł że ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Służba ta, z powodu wprowadzenia stanu wojennego, została wydłużona. Odbywanie zasadniczej służby wojskowej przedzieliło pracę ubezpieczonego w warunkach szczególnych, tj. zatrudnienie jako operatora wskazał, że pierwotnie zaliczanie okresu służby wojskowej kształtował przepis art. 108 ust 1 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wespół z § 2 ust. 1 i § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin. Z przywołanego przepisu ustawy wynikało, iż czas odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej wlicza się pracownikowi do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, jeżeli po odbyciu tej służby podjął on zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracyZ kolei normy zawarte w przywołanym rozporządzeniu stanowiły, że jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby żołnierz zgłosi powrót do zakładu pracy, to żołnierzowi wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym z dnia 21 listopada 1967 r. była nowelizowana. Istotne zmiany nastąpiły od dnia 6 sierpnia 1979 r., kiedy to wprowadzono nową numerację części artykułów a także pojawiło się nowe brzmienie niektórych przepisów. W ten sposób norma regulująca zaliczenie okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień związanych z zatrudnieniem (takie brzmienie obowiązywało do 1 stycznia 1975 r.) lub odpowiednio uprawnień wynikających z przepisów szczególnych (treść od 1 stycznia 1975 r.) została przeniesiona z art. 108 ust. 1 do art. 120 ust. 1. ustawy o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej orzecznictwoSąd przywołał uchwałę 7 sędziów Sądu Najwyższego z 16 października 2013 r. II UZP 6/13. W uzasadnieniu tej uchwały zawarto argumentację na rzecz stanowiska, iż okres od 1 września 1979 r. podlega zaliczeniu, w myśl art. 120 ust. 1 i ust. 3, do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym pracownik podjął pracę, w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z kodeksu pracy oraz z przepisów szczególnych. Przepis ten bowiem został usunięty z obrotu prawnego dopiero z dniem 21 października 2005 r.,tj. na skutek wejścia w życie art. 1 pkt 39 ustawy z 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz zmianie ustawy o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 180, poz. 1496).Zdaniem Sadu podobną ocenę prawną wyraził Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. III AUa 1341/16. W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż przepis art. 120 ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL nie wprowadził żadnej istotnej zmiany w sytuacji wliczania do uprawnień pracowniczych okresu służby wojskowej po dniu 31 sierpnia 1979 tej sytuacji Sąd przyjął, iż odbywanie zasadniczej służby wojskowej po 1 września 1979 r. może być zakwalifikowane jako okres pracy w warunkach szczególnych o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 1 ustawy o powszechnym obowiązku obrony zgłosił się do pracodawcy w ustawowym terminieW realiach niniejszej sprawy ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w celu podjęcia pracy przed upływem, wyrażonego w art. 120 ust. 1 powyższej ustawy, 30-dniowego terminu od zwolnienia od służby wojskowej. Bezsprzecznie, ubezpieczony poddany został badaniom lekarskim podjętym w celu wykrycia przeciwwskazań do pracy na wysokości (stosowny wpis w legitymacji ubezpieczeniowej). W tej sytuacji uzasadnione jest stwierdzenie, że ubezpieczony zgłosił się do pracodawcy w celu podjęcia pracy przed upływem 30 dni od zwolnienia z czynnej służby wojskowej i w pierwszej kolejności został skierowany na badania lekarskie będące warunkiem dopuszczenia do wykonywania pracy na stanowisku operatora koparki. W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że ubezpieczony spełnił wyrażony w art. 120 ust. 1 omawianej ustawy warunek podjęcia pracy w 30-dniowym terminie liczonym od zwolnienia ze ocenie Sądu zaliczenie okresu odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej w do stażu pracy w warunkach szczególnych powoduje, iż suma powyższego okresu z ustalonym przez organ rentowy stażem w wymiarze 13 lat, 4 miesiące i 2 dni wynosi łącznie ponad 15 konsekwencji ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się ponad 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych. Mając to na uwadze, Sąd podstawie art. 47714 § 2 zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo do emerytury, w którym spełnił ostatni z warunków nabycia prawa do emerytury. W tym dniu bowiem ubezpieczony wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu ZUSuZ wyrokiem tym nie zgodził się organ rentowy. Wniósł apelację. Zaskarżył wyrok w całości zarzucając naruszenie art. 184 ust. 11 pkt 1 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze poprzez ich błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie i ustalenie prawa o emerytury osobie nie spełniającej przesłanki 15 lat pracy w szczególnych Apelacyjny orzekł, iż apelacja nie jest Okręgowy nie naruszył art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach u rentach z Sądu ApelacyjnegoSąd Apelacyjny podziela utrwalony w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych pogląd, że do pracy w szczególnych warunkach dolicza się służbę wojskowa o ile przed i po odbyciu zasadniczej służby wojskowej wykonuje się pracę tego rodzaju, a pracownik w ustawowym terminie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia zgłosi swój powrót do tego do uchwały SN z z dnia 16 października 2013 r. III UZP 6/13 Czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku ta dotyczyła obowiązywania art. 108 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r. Wynikało to z faktu, że Sąd Najwyższy zajmował się jedynie okresem służby odbywanej w latach służby winien być traktowany jak okres zatrudnieniaZawarte w art. 120 ust. 1 stwierdzenie, że okres służby wlicza się do okresu pracy w zakładzie pracy z zakresie wszelkich uprawnień wynikających z kodeksu pracy oraz przepisów szczególnych stanowi podstawę do wykładni, zgodnie z którą okres służby na zasadzie fikcji prawnej winno się traktować jako okres zatrudnienia. W przypadku wnioskodawcy jako okres pracy w szczególnych warunkach. Konsekwencją tego jest powinność uwzględnienia tego okresu także przy ustalaniu uprawnień emerytalnych pracownika, które przepisy wiążą z wykonywaniem pracy w warunkach takiego wniosku prowadzi także wykładnia systemowa i celowościowa. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 19 maja 2016 r. II UK 275/15, wykładnia przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej skłania do konkluzji, że wolą ustawodawcy było takie ukształtowanie warunków zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego żołnierza rezerwy odbywającego obligatoryjną (pod groźbą kary) służbę wojskową lub ćwiczenia wojskowe, aby nie poniósł on negatywnych konsekwencji pracowniczych lub emerytalno-rentowych. Nie jest bowiem dopuszczalne jakiekolwiek pokrzywdzenie obywatela z powodu wykonywania publicznego obowiązku obrony ojczyzny (wyr k SN z 18 kwietnia 2018 r. III UK 57/17).W świetle ugruntowanego orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych apelacja organu rentowego nie jest zasadna.
W przypadku emerytury u osób szczególnie długo ubezpieczonych wynosi on 45 lat, a w przypadku emerytury przyznawanej po osiągnięciu ustawowego wieku tylko 5 lat. Zgodnie z prawem europejskim na okres oczekiwania składają się łącznie niemieckie okresy ubezpieczeniowe i okresy z innych krajów członkowskich.
Pracodawca, który zatrudnia młodego pracownika, musi liczyć się z faktem powołania go do wojska. Wprawdzie służba wojskowa trwa tylko 9 miesięcy, jednak nieobecność pracownika utrudnia prawidłową działalność pracodawcy. Powołanym do wojska pracownikom przepisy ustawy z 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 2004 r. nr 241, poz. 2416 ze zm.) gwarantują, że po zakończeniu służby nie będą w gorszej sytuacji od innych. Ich stosunki pracy nie zostają, co do zasady, rozwiązane. Ulegają jedynie w tym czasie zawieszeniu wzajemne świadczenia - zatrudniony nie pracuje, a pracodawca nie płaci powinni pamiętać, że w okresie między dniem doręczenia pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej a jej odbyciem stosunek pracy nie może być przez zakład pracy wypowiedziany ani rozwiązany. Jeżeli okres dokonanego przez zakład pracy lub przez pracownika wypowiedzenia stosunku pracy upływa po dniu doręczenia pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej, wypowiedzenie staje się bezskuteczne. W tym przypadku rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić tylko na żądanie Pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony 31 stycznia 2008 r. Umowa rozwiąże się 29 lutego br. Pracownik 8 lutego 2008 r. otrzymał kartę powołania do zasadniczej służby wojskowej. Dlatego też dokonane wypowiedzenie staje się bezskuteczne. 29 lutego br. powołany do wojska pracownik na piśmie poinformował pracodawcę, że żąda wydania świadectwa pracy z uwagi na upływ okresu wypowiedzenia, a on nie jest zainteresowany dalszym zatrudniony od 1 września 2007 r. 8 lutego 2008 r. otrzymał kartę powołania do zasadniczej służby wojskowej. Do jednostki wojskowej ma się stawić pod koniec lutego br. Służba wojskowa planowo zakończy się w listopadzie br. Jest uprawniony do 20 dni urlopu wypoczynkowego. Pracodawca po powrocie pracownika do pracy będzie obowiązany udzielić urlopu wypoczynkowego za 2007 r. w wymiarze 6,64 dnia oraz 5 dni za 2008 wymienione zasady stosuje się również do umów o pracę zawartych na okres próbny. W razie upływu okresu próbnego po powołaniu pracownika do czynnej służby wojskowej umowę o pracę uważa się za zawartą na czas o pracę zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy ulega natomiast rozwiązaniu z upływem terminu określonego w pracodawcyPrzepisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony gwarantują powołanemu pracownikowi określone świadczenia, do których zaliczamy dni wolne od pracy, odprawę, urlop wolne udzielane są na wniosek pracownika, któremu doręczono kartę powołania do czynnej służby wojskowej w wymiarze:• 2 dni, jeżeli pracownikowi doręczono kartę powołania do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej,• 1 dnia, jeżeli pracownikowi doręczono kartę powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych trwających powyżej 30 okres zwolnienia od pracy pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia. Obowiązujące u danego pracodawcy przepisy mogą jednak przyznawać pracownikowi wynagrodzenie za ten powołany do zasadniczej lub okresowej służby wojskowej otrzymuje od pracodawcy odprawę w wysokości 2-tygodniowego wynagrodzenia obliczonego według zasad określonych dla ustalania ekwiwalentu za urlop nie przysługuje w razie ponownego powołania do tej samej bezpłatny przysługuje pracownikowi powołanemu do odbycia ćwiczeń wojskowych. Wymiar tego urlopu odpowiada okresowi trwania ćwiczeń. Nie dotyczy to jednak ćwiczeń trwających do 24 godzin, odbywanych w czasie lub w dniu wolnym od pracy. W czasie trwania urlopu bezpłatnego pracownik zachowuje wszystkie uprawnienia wynikające ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wraca do pracyPracodawca, który zatrudnił pracownika w dniu powołania, ma obowiązek zatrudnienia go po zakończeniu służby wojskowej, jeżeli ten zgłosił się do niego w ciągu 30 dni od zwolnienia ze służby. Zachowanie wymienionego terminu powoduje, że czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy w zakresie wszystkich uprawnień wynikających ze stosunku pracy. Zdarza się, że pracownik nie może dotrzymać tego terminu na przykład z powodu choroby. Wówczas powinien zawiadomić pracodawcę o swojej gotowości podjęcia zatrudnienia i niemożności niezwłocznego przystąpienia do jego wykonywania jak również okoliczność tę uzasadnić. W takiej sytuacji uważa się, że zatrudnienie zostało tym miejscu należy przypomnieć, że zgodnie z art. 59 ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP żołnierzami w czynnej służbie wojskowej są osoby, które odbywają:• zasadniczą służbę wojskową,• nadterminową zasadniczą służbę wojskową,• przeszkolenie wojskowe,• ćwiczenia wojskowe,• okresową służbę wojskową. Nie zawsze po zakończeniu służby wojskowej pracownik wraca do tego samego pracodawcy. Jeżeli podejmie pracę w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, to czas odbywania tej służby zostanie mu wliczony do okresu zatrudnienia wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem uprawnień przysługujących wyłącznie pracownikom u pracodawcy, u którego podjął pracę, czyli uzależnionych od stażu zakładowego. Zasada ta dotyczy również pracowników, którzy podejmują pracę po raz pierwszy w życiu, jak też pracowników podejmujących pracę po upływie 30 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby powinien zatrudnić pracownika po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej na poprzednio zajmowanym stanowisku lub na stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz równorzędne stanowisko pracy należy rozumieć takie, które odpowiada kwalifikacjom żołnierza powracającego po odbyciu czynnej służby wojskowej, jest podobne rodzajowo do poprzednio zajmowanego, z wynagrodzeniem nie niższym i z porównywalną możliwością awansowania. Należy pamiętać, że jeżeli w okresie odbywania przez pracownika czynnej służby wojskowej u pracodawcy zostały przeprowadzone zmiany w systemie wynagradzania, to powinny one objąć również tego pracownika. Dotyczy to tych zmian wynagrodzenia, które wynikają z systemu wynagradzania ogółu pracowników lub tej ich grupy, do której zaliczony został pracownik. Nie należą natomiast zmiany wynagrodzenia związane z przeszeregowaniem lub awansowaniem poszczególnych Skrobisz-Kaczmarek radca prawny DgG80d.
  • 54w0x6hgde.pages.dev/257
  • 54w0x6hgde.pages.dev/263
  • 54w0x6hgde.pages.dev/28
  • 54w0x6hgde.pages.dev/188
  • 54w0x6hgde.pages.dev/185
  • 54w0x6hgde.pages.dev/62
  • 54w0x6hgde.pages.dev/192
  • 54w0x6hgde.pages.dev/27
  • 54w0x6hgde.pages.dev/251

    • powrót do wojska z emerytury